محققان می‌گویند که ادرار انسان منبعی جایگزین برای مواد مغذی موجود در کودهای مصنوعی است.
به گزارش مجله فودکس، از فضولات همواره به عنوان کود طبیعی یاد می‌شده است؛ گرچه در برهه‌ای از زمان، انسان از توزیع فضولات حیوانی بر روی محصولات خود روی برگرداند و به‌جای آن شروع به استفاده از کودهای صنعتی کرد. بااین‌حال، گزارش اخیر خبرگزاری AFP نشان می‌دهد که ممکن است جوامع به‌علت مواجهه با کمبود کودهای صنعتی، بخواهند از فضولات و پسماند بدن انسان، به‌ویژه ادرار، به‌عنوان روشی موثر و منبعی دردسترس جهت افزودن مواد مغذی به خاک استفاده کنند.
از کودهای مصنوعی به‌منظور افزودن مواد مغذی چون نیتروژن، پتاسیم، و فسفر به خاک استفاده می‌شود که همه‌ی این مواد به‌صورت طبیعی در ادرار وجود دارد. طبق این گزارش، کود مصنوعی دارای نقاط ضعف زیادی هستند: هم حین استفاده و هم در فرآیند تولید این نوع کود، آلاینده‌های زیادی وارد محیط می‌شود. علاوه‌براین، اوضاع به‌تازگی وخیم‌تر نیز شده است؛ چراکه جنگ اوکراین به کمبود کود دامن خواهد زد.
همزمان با مساله مطرح‌شده در رابطه با کودهای مصنوعی، لازم است به این نکته نیز توجه کنیم که سیستم توالت‌های فعلی نیز آلودگی ایجاد می‌کنند؛ زیرا ادرار و فضولات، منابع آبی را آلوده کرده و آن را به فاضلاب تبدیل می‌کنند. منابع آبی نیز در بیشتر نقاط جهان بنا بر تغییرات آب‌وهوا، به‌طور فزاینده‌ای روبه‌کاهش است و کمبود آب مساله‌ای مهم تلقی می‌شود. بنابراین برخی دانشمندان معتقدند که این دو مشکل را می‌توان به‌صورت همزمان حل کرد؛ چگونه؟ “با جمع‌آوری ادرار انسان و تبدیل آن به منبعی برای کود.”
البته درحقیقت چنین طرحی قبلا هم انجام شده است، اما نه در سطحی گسترده. به‌طور مثال، می‌توان به ابتکاری که در فستیوال موسیقی راسکیلد دانمارک (Roskilde) اجرا شد، اشاره کرد. در این فستیوال ادرار عموم جمع‌آوری و از آن به عنوان کود برای گیاه شعیر استفاده شد! گیاهی که قرار بود در سال‌های آینده به‌منظور تهیه آبجو جشنواره از آن استفاده شود!
اما می‌دانیم که ابتکاری به این شکل کافی نیست و البته ایجاد تغییری در سطح وسیع‌تر نیز آسان نخواهد بود. دلیل آن تاحدودی به این خاطر است که اغلب یادآوری دستشویی و هر آنچه مربوط به آن است برای افراد ناخوشایند بوده است. برای محقق‌شدن این راه‌حل، جامعه بایستی اقدامی انجام دهد که افراد در نوع نگاه‌شان به فضولات انسانی به‌طور کلی تجدیدنظر کنند.
توو لارسن، محقق انستیتوی علوم و فنون آبزیان فدرال سوئیس (EAWAG) می‌گوید:”برای معرفی نوآوری‌های زیست‌محیطی، به‌ویژه طرح نوینی مانند جداسازی ادرار که بسیار رادیکال و بنیادی است، مدت زمان زیادی لازم است.”
با همه این اوصاف، در نظر بگیریم که محققان توانستند فواید بسیار استفاده از ادرار را در ذهن‌ها جا بیندازند و سپس از آن به عنوان کود استفاده شود. آیا ایده و تصور جمع‌آوری ادرار همگان و خوردن محصولات زراعی که مواد مغذی را از این نوع کود دریافت کرده‌اند، ناخوشایند و عجیب نیست؟
مارین لگرند، انسان‌شناسی که در برنامه تحقیقاتی OCAPI – که در سال 2014 در فرانسه، با هدف بررسی جهش‌های معاصر مواد مغذی، به‌ویژه مدیریت دفع مواد مغذی توسط انسان‌ها آغاز شد – مشغول به فعالیت است طور دیگری به قضیه می‌نگرد و می‌گوید: “ما انسان‌ها تازه شروع به فهم این موضوع کرده‌ایم که آب چقدر گران‌بها است، بنابراین روزی خواهد رسید که دیگر عمل دفع ادرار در آب‌های جاری و به‌گندکشیدن آن را غیرقابل‌پذیرش بدانیم.”
