سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو) از سازمان‌های بین‌المللی است که در زمینه توسعه کشاورزی فعالیت دارد. فائو یکی از سازمان‌های تخصصی سازمان ملل است، که تلاش‌های جهانی برای از بین بردن گرسنگی را هدایت میکند. این سازمان، به‌مثابه یک مجمع بین‌المللی بی‌طرف است؛ که تمام کشورها اعم از توسعه‌یافته و در حال توسعه در آن حضور دارند و در جهت بهبود کشاورزی، جنگل‌بانی، شیلات و دستیابی به تغذیه مناسب (به‌ویژه در کشورهای فقیر و در حال توسعه)، برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری می‌کنند. فائو علاوه‌بر این یک مرجع علمی و اطلاعاتی مناسب در زمینه‌های مذکور نیز به‌حساب می‌آید. سازمان‌های تخصصی زیرمجموعه سازمان ملل با هدف کمک به بهبود استانداردهای زندگی در سراسر جهان و در بخش‌های ویژه‌ای فعالیت دارند. این‌گونه سازمان‌های تخصصی از طریق تامین منابع مالی و تجهیزات، مطالعات علمی و کمک‌های تخصصی در زمینه‌های ویژه، فعالیت خود را به کشورهای عضو سازمان ملل ارائه می‌کنند. در فودکس‌ایران با ما باشید تا با فعالیت‌های این سازمان تخصصی بیشتر آشنا شوید.
۱۹۲ کشور جهان عضو فائو هستند
فائو اولین سازمان تخصصی سازمان ملل متحد است که بعد از جنگ جهانی دوم تاسیس شد. در حال حاضر ۱۹۲ کشور در جهان، عضو این سازمان هستند. مقر سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد در شهر رم پایتخت ایتالیا بود. سال ۱۹۵۱ مرکز فائو از واشنگتن به رم تغییر یافت. سازمان فائو در سال ۱۹۴۵ توسط ۴۴ کشور عضو سازمان ملل متحد تاسیس شد. جالب است بدانید که تامین 75درصد موادغذایی جهان با NGOهاست.
فائو، ارتقاء سطح زندگی و بهبود تغذیه
این سازمان از مرکز فائو و از طریق شبکه جهانی بالغ بر حدود 90 اداره برای گسترش و مدرنیزه کردن کشاورزی، جنگلداری، شیلات و تأمین غذای مناسب برای همگان، به کشورهای در حال توسعه کمک میکند. هدف این سازمان، بالا بردن سطح زندگی و بهبود تغذیه مردم جهان، توزیع مناسب مواد غذایی در مناطق مختلف جهان و ایجاد امنیت غذایی است. مبارزه با سوءتغذیه با ارائه اطلاعات لازم به کشورهای مختلف؛ از دیگر اهداف فائو است که بازدهی کشاورزی و سطح تغذیه در جهان را افزایش داده‌است.
فائو، ارائه خدمات به ۱۸۳ کشور
فائو به اعضای خود شامل اتحادیه اروپا و ۱۸۳ کشور خدماتی ارائه می‌دهد و در این راه با هزاران همراه در سرتاسر جهان، از سازمان‌های جامعه مدنی مانند گروه‌های کشاورزان و سازمان‌های بشر دوستانه تا دیگر موسسات ملل متحد، بانک‌های توسعه و بخش خصوصی، همکاری میکند.
عضویت ایران در فائو از چه زمانی آغاز شد؟
ایران از هفتم آذر ۱۳۳۲ (1953) عضو این سازمان است. کارشناسان این سازمان در سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۰ بخش چشمگیری از ذخایر ژنتیکی گندم، جو و یولاف ایران را تحت عنوان تحقیقات و بررسی گردآوری کرده و ارزیابی نمودند، اما سپس آنان را از ایران خارج کرده و به بریتانیا، کانادا و دیگر کشورهای خارجی منتقل کردند. ایران در ۱۹۴۵ به عنوان یکی از ۵۰ عضو بنیان‌گذار، به سازمان ملل متحد پیوست. امروز، ایران یکی از اعضای فعال سازمان ملل متحد است. سازمان ملل متحد از۱۹۵۰ فعالانه با ایران به همکاری پرداخته و یکی از نخستین مراکز اطلاعات سازمان ملل متحد را در ۱۹۵۰ در تهران تأسیس کرده است. دفتر یونیسف در سال بعد افتتاح شد. پس از آن، دیگر کارگزاری‌های ملل متحد نیز به زودی دفاتر خود را تأسیس کردند. ایران کشوری با درآمد متوسط است، ولی رتبه بالایی در شاخص توسعهٔ انسانی دارد و طی سه دهه گذشته، شاخص توسعه انسانی آن بهبود چشمگیری داشته است. ایران از لحاظ پذیرا بودن پناهندگان، ششمین کشور بزرگ جهان است و خدمات درمانی اولیه و آموزش رایگان، همانند شهروندان ایرانی، در اختیار آنان قرار می‌دهد. همکاری میان طرفین با بازگشایی دفتر کشوری این سازمان در سال ۱۹۹۲ در ایران تقویت شد و در طی سال‌ها فائو کمک‌های فنی و سیاستی خود را در زمینه ارتقای توسعه پایدار بخش کشاورزی و روستایی کشور ارائه کرده است.
آرمان‌های توسعه پایدار در ایران
آرمان‌های توسعه پایدار در تعامل با فائو، فراخوان جهانی هستند برای اقدام در راستای پایان بخشیدن به فقر، محافظت از محیط‌زیست و اقلیم کره زمین، همچنین حصول اطمینان از اینکه مردم در همه‌جا می‌توانند از صلح و رفاه بهره‌مند شوند. این‌ها آرمان‌هایی هستند که سازمان ملل متحد در ایران در زمینه آن‌ها کار میکند: نبود فقر، به صفر رساندن گرسنگی، سلامت و رفاه، آموزش با کیفیت، برابری جنسیتی، آب سالم و تاسیسات بهداشتی، انرژی پاک و قابل دسترس، شغل شرافتمندانه و رشد اقتصادی، صنعت، نوآوری و زیرساخت، کاهش نابرابری‌ها، شهرها و جوامع پایدار، تولید و مصرف مسئولانه، اقدام برای اقلیم، زندگی زیرآب، زندگی روی زمین، صلح، عدالت و نهادهای توانمن و مشارکت برای دستیابی به آرمان‌ها.
پیشینه تاریخی فائو
۱۹۴۳ – در این سال ۴۴ دولت در ویرجینیای ایالات متحده خود را به تاسیس یک سازمان دائمی در زمینه غذا و کشاورزی متعهد کردند.
۱۹۴۵ – اولین اجلاس فائو در کانادا فائو را به‌عنوان یک سازمان تخصصی ملل متحد تأسیس کرد.
۱۹۵۱ – مرکز فائو از واشنگتن به رم تغییر یافت.
۱۹۸۱ – اولین روز جهانی غذا، ۱۶ اکتبر (۲۴ مهر) در بیش از ۱۵۰ کشور جهان جشن گرفته شد.
۱۹۸۶ – بهره‌برداری از «آگروستات»، وسیع‌ترین منبع آمار و اطلاعات کشاورزی جهان، که اکنون فائوستات نام دارد، آغاز شد. به‌منظور تقویت سازمان‌های فعال در زمینه پیشگیری و کنترل و تا حد امکان ریشه‌کنی بیماری‌ها و آفات، سیستم پیشگیری اضطراری از بیماری‌ها و آفات گیاهی و جانوری فرامرزی، پی ریزی شد. فائو به منظور تمرکززدایی عملیات و کارآمد ساختن آیین‌نامه‌ها و کاهش هزینه‌ها، بازسازی قابل ملاحظه‌ای را از زمان تأسیس آغاز کرد. از طرف سازمان ملل برای اولین بار به فائو این حق انحصاری داده شد که طی مراحلی به تولیدکنندگان اجازه دهد، آب نارگیل را در بطری تحت شرایطی که طعم و خاصیت غذایی آن تغییر نکند تولید کنند. این عمل، موهبت بالقوه‌ای برای کشورهای در حال توسعه است.
اهداف اصلی فائو
چهار هدف اصلی فائو عبارتند از: مساعدت به کشورهای در حال توسعه با در اختیار گذاشتن امکانات فنی. کمک به دولت‌ها در جهت تعیین خط مشی و مشاوره در برنامه‌ریزی. جمع‌آوری، بررسی و انتشار اطلاعات. فعالیت به‌عنوان محلی برای تبادل نظر و گردهمایی ملت‌های فقیر و غنی با شرایط برابر.
مدیریت و امور مالی فائو
فائو از طریق اجلاس کشورهای عضو اداره می‌شود که هر دو سال یکبار برای بررسی کارکرد سازمان و تصویب بودجه و برنامه دو سال آینده برگزار می‌شود. اجلاس از میان کشورهای عضو، یک شورای ۴۹ نفره را انتخاب نموده که به‌عنوان هیات مدیره موقت سازمان عمل میکند. این اعضا در یک دوره سه ساله به‌صورت چرخشی کار میکند. این اجلاس همچنین مدیرکل را برای ریاست سازمان انتخاب می‌نماید.
فائو، متشکل از 8 اداره
سازمان فائو از هشت اداره تشکیل می‌شود که عبارتند از: امور اداری و مالی، کشاورزی، اقتصادی و اجتماعی، شیلات، جنگلداری، اطلاعات و مسائل عمومی، توسعه پایدار و همکاری‌های فنی. بیش از ۳۷۰۰ کارمند در فائو مشغول کار هستند (۱۴۰۰ کارمند حرفه‌ای و ۲۳۰۰ کارمند خدمات عمومی) که علاوه بر اداره مرکزی، پنج اداره منطقه‌ای، پنج اداره محلی، پنج اداره ارتباطی و بیش از ۷۸ سازمان کشوری را اداره میکند.
بودجه فائو در چه زمینه‌ای صرف می‌شود؟
بودجه سازمان در دو زمینه اصلی صرف می‌شود: برنامه دائمی و برنامه منطقه‌ای. برنامه دائمی مربوط به فعالیت‌های داخلی است، شامل: حمایت از کار عملی، راهنمایی کشورها در زمینه خط مشی و برنامه‌ریزی و طیف وسیعی از طرح‌های توسعه، بودجه آن از طریق کشورهای عضو و مطابق سطح مقرری اعلام شده توسط اجلاس تأمین می‌شود. برنامه منطقه‌ای که اهداف توسعه فائو را تحقق می‌بخشد برای پروژه‌های مشترک بین دولت‌های ملی و دیگر سازمان‌ها مساعدت‌های عمده‌ای فراهم می‌سازد.
اصلاحات فائو در سده بیست و یکم
از سال ۱۹۴۴، فائو در جهت تمرکززدایی عملیات و کارآمدتر ساختن آیین‌نامه‌ها و کاهش هزینه‌ها در معرض مهم‌ترین بازسازی از زمان تأسیس قرار گرفته‌است. به این ترتیب ۵۰ میلیون دلار صرفه جویی در سال محقق شده‌است. نکات برجسته این اصلاحات عبارتند از: استفاده بیشتر از کارشناسان کشورهای در حال توسعه و کشورهای در حال گذار. ارتباط گسترده با بخش خصوصی و سازمان‌های غیردولتی. دسترسی الکترونیکی بیشتر به اسناد و بانک اطلاعات فائو.
گزارش «اصلاحات فائو در هزاره جدید» خطوط کلی اقدامات فائو را برای تمرکززدایی سازمانی و توجه به فعالیت در زمینه اولویت‌های کلیدی، مشخص میکند. در سال ۱۹۹۹ اجلاس «چارچوب استراتژیک پیشبرد برنامه‌های فائو تا سال ۲۰۱۵» را تصویب کرد که طی تبادل نظرهای گسترده میان کشورهای عضو و دیگر سرمایه‌گذاران فائو وسعت بیشتری یافته و برای برنامه‌ها و طرح‌های آینده این سازمان چارچوب قدرتمندی را تدارک می‌بیند.
ارکان فائو
فائو دارای سه رکن است.
کنفرانس، عالی‌ترین رکن فائو است که هر دو سال یکبار تشکیل جلسه می‌دهد. اعضای اصلی و ناظر، هرکدام می‌توانند یک نماینده در کنفرانس داشته باشند، ولی فقط اعضای اصلی دارای حق رای هستند. در صورت لزوم، کنفرانس می‌تواند از هر سازمان بین‌المللی که فعالیت آن با وظایف فائو ارتباط دارد، برای شرکت در جلسات کنفرانس دعوت به‌عمل آورد. نماینده این سازمان حق رای ندارد.
شورا، شورا با داشتن ۴۹ عضو، رکن اجرایی سازمان فائو محسوب می‌شود. اعضای شورا به وسیله کنفرانس برای ۳ سال انتخاب می‌شوند. شورا اختیارات تفویض‌شده از سوی کنفرانس را اعمال میکند. اعضای شورا به ۷ گروه منطقه‌ای تقسیم می‌شوند؛ هر گروه دارای تعدادی کرسی ثابت است.
مدیر کل، مدیر کل سازمان فائو، ریاست دبیرخانه را به‌عهده دارد و از سوی کنفرانس برای یک دوره ۶ ساله منصوب می‌شود. مدیر کل فائو در صورت تصویب کنفرانس می‌تواند اقدام به ایجاد دفاتر ناحیه‌ای و منطقه‌ای کند.
وظایف فائو
- تشویق سرمایه‌گذاری در کشاورزی، دامداری، اصلاح منابع آبی خاکی و پرورش آبزیان.
- تسهیل انتقال فناوری‌ها و گسترش پژوهش‌های کشاورزی در کشورهای در حال توسعه.
- مبارزه برای حفظ منابع طبیعی و بر ضد بیماری‌های دامی.
- کمک به کشورها برای داشتن آمادگی مقابله با بحران‌های غذایی و در صورت لزوم، فراهم آوردن کمک‌های لازم برای آن‌ها. این کمک‌ها در پرتو اطلاع‌رسانی و هشدار به‌موقع این سازمان صورت می‌گیرد.
فعالیت‌های فائو
این سازمان، که نهاد اصلی توسعه روستایی ملل متحد است، برنامه غذای جهانی را با همکاری سازمان ملل و نیز برنامه‌های ویژه‌ای را برای پیشگیری از بحران‌های غذایی و برای بهبود تولید و توزیع غلات ارائه میکند. برای کشورهای خواهان کمک نیز در تمام عرصه‌های صلاحیت‌دار، امداد فنی فراهم می‌آورد. سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد به جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات می‌پردازد. با حکومت‌ها در زمینه سیاست و برنامه‌ریزی مشورت میکند و محل گردهمایی بین‌المللی برای بحث درباره مسائل خواروبار و کشاورزی است.
مهم‌ترین فعالیت‌های فائو
مهم‌ترین بخش فعالیت‌های فائو در کشاورزی و در تولید محصول است که حدود ۲۴ درصد هزینه برنامه عمل میدانی فائو در سال را دربرمی‌گیرد. فائو به کشورهای در حال توسعه برای افزایش تولیدات کشاورزی با روش‌هایی از جمله بذرهای اصلاح‌شده و استفاده از کود، حفاظت خاک و جنگل‌زایی، فنون بهتر مدیریت منابع آب، ارتقای تسهیلات انبار و بهبود فرآوری و بازار مالی، کمک میکند. فائو تاکید ویژه‌ای بر کشت محصولات غذایی سنتی تا حدودی منسوخ‌شده مانند کاساوا (Cassava)، سیب‌زمینی شیرین و نیز وضعیت مزارع دارد. به‌جز کشاورزی که عمده‌ترین فعالیت سازمان فائو محسوب می‌شود، این سازمان در زمینه‌های دامداری، محیط زیست، شیلات، جنگلداری، تغذیه، بازیابی و فرآوری نیز فعالیت‌های عمده‌ای دارد. مطالعه مقاله روز جهانی غذا را به شما توصیه می‌کنیم.
فائو، برنامه ویژه امنیت غذایی
در سال ۱۹۹۴ فائو یک برنامه ویژه برای امنیت غذایی آغاز کرد که برای کمک به کشورهای کم درآمد مواجه با کمبود غذایی طراحی شده بود. هدف از این برنامه، تسریع در افزایش تولید موادغذایی و بهره‌وری بود که باید ابتدا از طریق به‌کارگیری گسترده فناوری‌های پیشرفته تولید توسط کشاورزان با تاکید بر مناطق دارای توان بالقوه بالا به اجرا درمی‌آمد. در ماه مارس همان سال، ۸۳ کشور به‌عنوان کشورهای کم درآمد مواجه با کمبود موادغذایی طبقه‌بندی شدند که از میان آن‌ها ۴۲ کشور در آفریقا قرار داشتند. به نظر شما امنیت غذایی از نیازهای اساسی بشر است؟
حرف آخر
سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) یک آژانس سازمان ملل متحد است که بر غلبه بر گرسنگی در جهان متمرکز است. فائو به کشورهای در حال توسعه در نوسازی و بهبود شیوه های کشاورزی، جنگلداری و شیلات و تضمین تغذیه خوب کمک می کند. ظرفیت‌سازی به عنوان فرآیند توسعه و تقویت مهارت‌ها، غرایز، توانایی‌ها، فرآیندها و منابعی است که سازمان‌ها و جوامع برای بقا، سازگاری و شکوفایی در جهانی به سرعت در حال تغییر به آن نیاز دارند.
سوالات متداول
بزرگترین کمک کنندگان به فائو چه کسانی هستند؟
ایالات متحده یکی از بزرگترین کمککنندگان به بودجه فائو، یک شریک و منبع کلیدی است که از کار فائو در بخش غذا و کشاورزی حمایت میکند.
کدام کشورها بیشتر کمک مالی را به فائو می‌کنند؟
شماره 1 ایالات متحده و شماره 2 میانمار. امتیاز کلی 58 درصدی میانمار باعث شده است که این کشور رتبه دومین کشور خیریه جهان را کسب کند. میانمار به‌رغم اینکه کشوری با درآمد متوسط پایین و نسبتا پایین است، با 81 درصد بیش‌ترین درصد کمک‌های مردمی به موسسات خیریه را داد.
تعریف فائو از گرسنگی چیست؟
فائو بر این باور است که فردی از گرسنگی رنج میبرد که کالری دریافتی وی کمتر از میزان مورد نیاز باشد، که به آن حداقل انرژی مورد نیاز رژیم غذایی میگویند.
